Thick as a Brick 2. Sex - núll.

6 - 0.

Í kvöld var ég í annað sinn að njóta tónlistar í Hörpu.  Samt var ég í fyrsta sinn að leggja við hlustir í Eldborg.

Hljómburðurinn á þriðju svölum var aldeilis frábær.  1 - 0.

Ég ætlaði mér ekki upphaflega að fara á tónleika Ians Anderson.  Enda var ekki á lofti að ný tónlist yrði í boði, þegar miðar á tónleikana fóru í sölu.  Svo heyrði ég nýlega, fyrir tilviljun, útvarpsþátt sem svipti hulinni af nýju plötunni "Thick as a Brick 2".  Vægast sagt áheyrileg tónlist.  2 - 0.

Ég var spenntastur fyrir nýja efninu, en fyrri partur tónleikana, var aldeilis frábær.   Á tónleikum Jethro Tull í Háskólabíói fyrir tveimur árum  voru það viss vonbrigði að eitt aðal "hljóðfæri" hljómsveitarinar, nefnilega rödd Ians Anderson hafði ekki jafnað sig að fullu eftir að hann "missti röddina".  Í kvöld voru það að sönnu einnig vonbrigði að enn er þetta hljóðfæri ekki í fullkomnu standi þó það hljómi vel á ný plötunni.  Mér þykir líklegt að Ian Anderson nái aldrei þeirri söngrödd sem hann eitt sinn hafði.  Ég er meira en til í að fyrirgefa það í þetta sinn, því þrátt fyrir allt er sjarminn enn til staðar.  Að auki var söngvari með rödd ekki all ósvipaða Ians, til að taka suma hærri tónana. Spilið var þéttara en síðast með Ian & co, etv vegna þess hve afmarkað og nýlegt prógramm kvöldsins er (var). 3 - 0.

Eftir hlé var uþb linnulaus flutningur nýju plötunnar. Leiðistef plötunnar minnir mig á "War of the Worlds" en er mýkra.  Hljóðfæraleikararnir algerlega lýtalausir í túlkun og tækni, vil helst ekki gera upp á milli þeirra.  Ian sjálfur hefur varla nokkurn tíma verið betri á flautunni, sannkölluð veisla. 4 - 0.

Því miður get ég sagt frá tónleikum með frægðarliði þar sem upplifunin var vonbrigðin ein.  Það var ekki í kvöld. Bravó.  5 - 0.

Semsagt, þó ekki hafi tekist að klappa sveitina upp (sem er eftirá að hyggja er skiljanlegt útfrá rammanum um tónleikana, nefnilega "Thick as a Brick" og ekki annað), var heildarútkoman: Frábært. 6 - 0.