Samgöngur ekki bara aðalatriði, heldur Aðalatriðið.

Því miður skipta kosningaúrslitin í Reykjavík miklu máli fyrir mun fleiri en Reykvíkinga eina.  Skipulagsmálin í Reykjavík eru í einum allsherjar graut í umræðunni.  Í raun er um fjögur stór aðskilin mál að ræða:

• Þétting byggðar.
• Flugvöllurinn fari.
• Staðsetning nýs Landsspítala.
• Minnkun afkastagetu samgöngumannvirkja og fækkun bílastæða.

Hvert þessara mála virðist rekið áfram, af sitjandi borgarstjórn, sjálfstætt og óháð hinum þó þau hafi vissulega stóran snertiflöt að ræða og sá flötur er í daglegu tali nefndur samgöngur. T.d er þétting byggðar á döfinni burtséð frá því hvort flugvöllurinn fer eða er og óháð því hvort nýr spítali rís við hringbraut. Þá er að því er virðist stefnt að því að, ekki bara láta ógert að bæta umferðarmannvirki borgarinnar, heldur beinlínis eyðileggja þau.

Hverfisbundin þétting byggar er aukaatriði nema fyrir íbúa hverfisins. Ef t.d. allir íbúar í hverfi 107 eru sáttir við að hvísl um nótt leiði til kvartana til lögreglu um ónæði og þeir þurfi að leggja bílum sínum í 105, er það að mestu aukaatriði nema fyrir íbúa þessara hverfa.  Staðsetning moskunnar er aukaatriði.  Staðsetning nýja spítalans er aukaatriði ef aðgengið er gott, samgöngur til hans greiðar og jafnvægi í samgöngukerfi borgarinnar riðlast ekki um of.

En samgöngukerfi borgarinnar er ekki aukaatriði.  Það er ekki bara aðalatriði, það er beinlínis Aðalatriðið.  Samgöngur er allstaðar í heiminum aðalatriði. Góðar samgöngur eru hins vegar hjá sitjandi borgarstjórn göngustígar, hjólastígar og strætó, en alls ekki vegir og bílastæði.

Takist sitjandi meirihluta að koma fram stefnumálum sínum í umferðarmálum verður það stórfelld skerðing lífsgæða íbúa úthverfanna og nærliggjandi bæja.

Mér er fyrirmunað að skilja hvernig nokkur einasti úthverfabúi getur hugsað sér kjósa stjórnmálaöfl sem  vinna gegn hagsmunum þeirra, fjárhag og hamingju.