Vínarbrauð í Fjármálaeftirlitinu

Það kemur fyrir að ég stytti mér stundir með því að smíða samsæriskenningar. Í augnablikinu býður dramað í Fjármálaeftirlitinu upp á góðan grunn til slíkra smíða.

Þeir sem eru komnir í smiðsgallann og vilja slá upp góðri kenningu þurfa að átta sig á eftirfarandi: Stjórn Fjármálaeftirlitsins er ekki bara uppá kaffi og vínarbrauð. Stjórnin stendur nærri starfi stofnunarinnar og er sá aðili sem tekur íþyngjandi ákvarðanir, þar með talið hvort málum sé vísað til lögreglu eða saksóknara.

Með öðrum orðum: Það var ekki bara Gunnar Andersen og hans starfsfólk sem sendi mál til Sérstaks Saksóknara, heldur var það gert með beinu samþykki stjórnar Fjármálaeftirlitsins.

Auðvitað treystir Sigurjón ekki bankanum.

Sigurjón stýrði banka sem rústaði sparifé þúsunda (líklega tugþúsunda) einstaklinga. Hann passaði auðvitað uppá að bankinn væri ekki með klærnar í hans eigin fé. Snjall maður Sigurjón fyrir Sigurjón.

Landsbankinn sýknaður af kröfu Sigurjóns