Að viðlagðri formælingu Afa og Ömmu! NOT.

Ég fæ á tilfinninguna að sumir samborgarar mínir séu svo dolfallnir yfir mikilli kjörsókn árið 1944, að ekki megi breyta svokölluðum samfélagssáttmála okkar.  Amk hafa sumir talað á þessum nótum.  Líkt og ætla mætti að Afar mínir og Ömmur hafi gengið á kjörfund fyrir nær því 70 árum með tvennt í huga:

Í fyrsta lagi: Frábær og fullkomin er hún stjórnarskráin alíslenska sem okkar bestu menn hafa saman soðið.

Í annan stað: Engin afkomenda vorra má svo mikið sem dirfast að láta sig dreyma um að breyta þessu frábæra plaggi í neinum atriðum sem máli skipta að viðlagðri formælingu okkar.

Halló er einhver heima? Auðvitað var þetta ekki svona, amk ekki með mína Afa og Ömmur.

Ég er sko ekki að fara á kjósa 20. október formælandi afkomendum mínum ef þeir voga sér að snerta hið nýja sköpunarverk stjórnlagaráðsins.  Þegar þar að kemur eftir okkar dag (eða bara fyrr en það B-), ætla ég rétt að vona að þau geri þær breytingar á "grundvallarskipan" samfélagsins sem þörf kann að vera á til að tryggja að borgararnir fái í sem mestum mæli notið frelsis, réttlætis og kærleika.